ဘ၀ဆိုတာဒီလိုပါကြယ္

၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ႏွင့္ ေျမေခြးတစ္ေကာင္ ေတာထဲ ေလွ်ာက္သြားေနခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ မလွမ္းမကမ္းမွ လာေနေသာ ယုန္ေလးကို ေတြ႕လိုက္သည္။ ေျမေခြးက ဆိုလိုက္သည္။
“ဒီေကာင္ကို တီးထည့္လိုက္ရေအာင္”
“ေအး တီးထည့္လုိက္ရေအာင္”
၀ံပုေလြက သေဘာတူလိုက္သည္။ သို႔ျဖင့္ ယုန္ကေလးကို ဖမ္း၍ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ႐ုိက္ထည့္လိုက္သည္။
“ဟ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္မိလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႐ိုက္ေနၾကတာလဲ”
ယုန္ကေလးက လူးလူးလိမ့္လိမ့္ေနရာမွ ေမးလိုက္သည္။
ေျမေခြးက ေျဖလိုက္သည္။
“အင္း မင္းနားရြက္ေထာင္ေထာင္နဲ႔လာလို႔ကြ၊ သိၿပီလား”
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ယုန္ေလးလမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာျပန္သည္။ ေဘးကန္းရန္ကင္း ျဖစ္ေစရန္ နားရြက္ကို ကုတ္ထားလိုက္သည္။ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ပင္ လမ္းတြင္ ေျမေခြးႏွင့္ ၀ံပုေလြတို႔ႏွင့္ ေတြ႕ျပန္သည္။ ေျမေခြးက ၀ံပုေလြကို ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“ဒီေကာင္ကို တီးထည့္လိုက္ရေအာင္”
သို႔ျဖင့္ ႏွစ္ဦးသေဘာညီစြာ ယုန္ေလးကို တီးထည့္လိုက္ျပန္သည္။
ယုန္ေလးက ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ေမးလိုက္သည္။
“ဒီတစ္ခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ဘာျဖစ္လို႔ တီးတာလဲ”
“မင္းနားရြက္ ကုတ္လာလို႔”
“မေန႔ကက်ေတာ့ နားရြက္ေထာင္လာလို႔ ႐ိုက္တာ”
“ေအးေလကြာ နားရြက္ေထာင္လာလို႔ ႐ိုက္တာ”
“ေအးဗ်ာ ဒါဆို မနက္ျဖန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္နားရြက္ျဖတ္ၿပီးလာခဲ့မွာ”
ယုန္ေလးက ေဒါသျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။
“အဲဒါဆိုတီးမွာပဲ”
ေျမေခြးႏွင့္၀ံပုေလြက ေျပာလိုက္သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔တီးမွာလဲ”
“ယုန္ျဖစ္ၿပီး နားရြက္မရွိလို႔ တီးမွာ”